Vandaag zal ik aankomen in Burgos en dat betekent dat ik 1/3e deel van mijn camino heb afgelegd!

Ik zit vol energie wanneer ik opsta.

De eerste tien kilometers gaan snel, maar

met elke kilometer die daarna verstrijkt voelen mijn benen zwaarder worden. 

De camino loopt door een kilometerslang park dat eindigt aan de rand van de stad. 

De bomen verkleuren en de bladeren beginnen te vallen. Het is prachtig. En toch komt er voor mijn gevoel geen eind aan, ik wil vooral aankomen.

Maar dan zie ik dat de muren langs de oever van de rivier langzaam veranderen in stadsmuren. Het wordt drukker. Winkels, auto’s, prachtige oude panden, het kan niet ver meer zijn.

De camino tekens en pijlen ben ik een tijd geleden al kwijtgeraakt, maar mijn pad is helder. Ik wil naar het plein met de kathedraal, mijn eindpunt voor de komende dagen.

Ik loop kriskras door kleine straatjes en ontdek een plein. De torentjes van de kathedraal steken boven de gebouwen uit. Ik wil juichen en tegelijkertijd voel ik een traantje opkomen. Ik herinner me mijn allereerste onzekere stappen op de camino en de eerste voorzichtige levenslessen. Wat een weg heb ik al afgelegd!

Samen met mijn Deense wandelmaatje maken we er een klein feestje van. We lopen rondom de kathedraal, doen een fotoshoot en ploffen neer op een terras waar we de enorme kathedraal goed kunnen bewonderen. We kletsen, praten bij met andere pelgrims en dan is het op..

Ik ben moe. Gesloopt.

Het is even genoeg geweest.

Ik heb een hotelkamer geboekt, he-le-maal voor mezelf en gun mezelf een vrije dag. 

Ik ga bijslapen!

• Dag 17: Atapuerca – Burgos, 20 km