Het regent. De weg is lang, saai en nat.
Bij de allereerste bar die ik tegenkom bestel ik een kop thee om op te warmen en op te drogen.

Op de balie liggen flyers. Terwijl ik op mijn thee wacht en de tekst lees, voel ik de liefde stromen.

“Van Sarria naar Santiago, in de provincie Castilla y León, bevindt zich een klein dorpje met de naam Valverde del Camino.
Dit kleine dorpje is door de jaren heen door duizenden en duizenden pelgrims bezocht.
Altijd kijkend naar de pelgrims met trots en genegenheid, kunnen wij niet anders dan gastvrij zijn.
Goede reis, pelgrims”

En dat raakt alles wat ik op de camino beleef. Dorpsbewoners die trots zijn op hun camino en er alles aan doen om pelgrims te verwelkomen en te helpen. Overal op het pad word ik door jong en oud begroet met “Buen camino”.
Dorpsbewoners wijzen me graag de weg en vertellen met liefde over de historie van hun pad.

Niets dan liefde op en rondom de camino.
Juist daarom zal ik mijn reis nooit zwaar noemen, ondanks fysieke ongemakken die onvermijdelijk zijn bij zo’n lange tocht.
Ik voel me gedragen door mede pilgrims, de bewoners langs de camino en de mooie energie van het pad.