In de vroege ochtend word ik gewekt door een vogelorkest dat zich afspeelt in de bomen rondom mijn tent. De wind is gaan liggen en het lijkt een mooie, zonnige dag te gaan worden.
Ik blijf nog even liggen, want ik heb weinig geslapen. Ik ben niet meer gewend om in een tent te slapen en heb de hele nacht een strijd gevoerd met mijn slaapmatje.

Ondanks de slechte nachtrust geniet ik van het campingleven. Zodra de zon mijn tent verwarmt, vind ik het tijd om op te staan. Ik haal een vers croissantje, maak een babbeltje met de campingbeheerder en geniet van de vogels en de zon.

Na mijn ontbijt verlaat ik de camping en vervolg het pad waar ik gisteren gestopt ben. Ik loop al snel een mooi bospad in waar zonnestralen de boomtoppen verlichten. Ik wandel over kleine bospaadjes en neem de tijd om geuren en geluiden in me op te nemen.
Verderop verlaat ik het bos en volg het pad langs velden met wuivende grassen, richting het centrum van Hellendoorn.
Het is zondagochtend en wanneer ik langs de Grote Kerk loop, zie ik kerkgangers naar buiten komen. Ik word vriendelijk begroet, waardoor ik even ben afgeleid. Ik mis wederom een roodwitte markering en loop via de verkeerde kant het dorp uit. Het begint een gewoonte te worden.
Maar ook nu zijn mijn omwentelingen niet voor niets. Ik kom uit bij Landgoed De Uitkijk en word beloond met een mooi uitzicht en een gezellig terras voor mijn dagelijkse genotsmomentje; een goede cappuccino.

Na mijn doses cafeïne is mijn focus terug en neem ik me voor om beter te letten op de roodwitte markeringen. De route loopt door het bos, langs een schaapskooi. Ik ontmoet een gedreven vrijwilliger die me uitleg geeft over dit gebied, waar een schaapsherder dagelijks de heide op gaat met zijn kudde schapen. Hij vertelt dat het volgende stuk, over de Holterberg omschreven wordt als één van de mooiste delen van het Pieterpad. Dit is me al vaker verteld en inmiddels ben ik wel heel erg nieuwsgierig geworden.

De route slingert langzaam omhoog via kleine paadjes met overhangende takken, langs bomen en heide. Het ene moment heb ik zicht over de omgeving en even later wring ik mezelf bijna over een smal pad tussen heide en boompjes door. De heide begint al voorzichtig te bloeien. Overal staan gele en paarse bloemen en om me heen hoor ik vogelgeluiden. Ik vertraag mijn tempo en probeer alles in me op te nemen. Het is hier prachtig.

Wanneer ik dit mooie gebied verlaat, passeer ik een oudere wandelaar. Ik groet haar en loop een stukje met haar mee. Ze blijkt een 70- jarige vrouw uit Californië die een stuk van het Pieterpad loopt om de dood van haar man te verwerken.
De afgelopen dagen heb ik meerdere wandelaars ontmoet. Met de ene deel ik verhalen of ervaringen, een ander loopt soms een stukje met me mee, totdat het tijd is om ieder onze eigen weg te gaan. Elke ontmoeting vind ik waardevol, maar deze oudere dame raakt me. Ze vertelt dat ze veel met haar man heeft gewandeld en samen reisden ze over de hele wereld. Ze blijft een moment stil staan en wordt emotioneel wanneer ze vertelt hoe erg ze haar man mist. Ik voel met haar mee. Tegelijkertijd bewonder ik haar moed om op deze leeftijd alleen verder te wandelen en nieuwe avonturen aan te gaan.
We lopen een tijdje in stilte verder totdat zij mij bevraagt over mijn wandeltochten. We ontdekken dat we veel overeenkomstige reizen hebben gemaakt. Van de camino de Santiago tot Annapurna Circuit in Nepal en Mount Kilimanjaro. Vol enthousiasme delen we onze belevenissen en een moment vergeet de vrouw haar verdriet. Ze herinnert me aan mijn reizen van lang geleden en ik voel een glimlach opkomen. Ik ben een bevoorrecht mens.
We nemen afscheid van elkaar en lopen in ons eigen tempo verder. Ze blijft nog lang in mijn gedachten.

Hellendoorn - Holten, 23 km