Tijdens het ontbijt hebben we zicht op de torens van de beroemde kathedraal van Santiago. De aanblik brengt me direct terug naar mijn vorige camino’s en doet mijn bloed sneller stromen. Ik voel enthousiasme om op pad te gaan, maar ook een drang om eerst nog bij het plein te gaan kijken en te voelen hoe-het-ook-alweer-was.
Na het ontbijt maken we tijd voor een korte fotoshoot. Het is nog rustig in de stad en het plein is bijna verlaten. De eerste pelgrims druppelen één voor één binnen en ik voel hun emotie als zij het plein op lopen. Warme herinneringen stromen door mijn brein en terwijl ik moeite heb om mijn emotie te beheersen, is Saskia vooral bezig met de weg die voor haar ligt. Voor haar is Santiago slechts het startpunt voor de weg naar Muxía en een Spaanse stad als alle anderen.
We drinken eerst een café-con-leche en lopen daarna op ons gemak de stad uit. De zon schijnt en het lijkt een warme dag te worden. Voor vandaag hebben we een korte route gepland. Het leek ons een goed idee om Saskia op haar eerste dag te laten kennismaken met het pad en de hoogtemeters. Voor mij is het een goede manier om niet te hard van stapel te gaan en mijn kniëen te sparen.
We nemen alle tijd om de omgeving te bekijken en te genieten van de natuur. Het is volop lente. Alles groeit en bloeit weelderig, mijn zintuigen maken overuren. We zien overal felgekleurde bloemen en ik ruik de intense geur van jasmijn. Ook de vogels laten van zich horen. In de bossen worden we overspoeld door vogelgeluiden. Ik voel me uitgelaten, het is een feest om hier weer te zijn!
We laten Santiago steeds verder achter ons en lopen ongemerkt veel hoogtemeters terwijl het pad glooit over heuvels, door bossen en langs dorpjes. Sommige punten herken ik nog van vorig jaar.
Ik heb me voorgenomen om deze camino ook weer te lopen met nieuwsgierigheid en probeer de herinneringen aan voorgaande jaren zoveel mogelijk van me af te laten glijden. Elke camino is anders en ik ben benieuwd wat de weg me dit keer biedt.
Af en toe heeft Saskia een moeilijk moment door de warmte tijdens de eerste klimmetjes. Ik probeer haar gerust te stellen. We hebben de hele dag en elke stap is er één.
Wanneer we bijna bij onze hostel zijn, herken ik in de verte een bar waar ik vorig jaar heb gepauzeerd. Dit lijkt me een mooi moment voor mijn dagelijkse genotsmomentje. Saskia geniet gezellig met me mee en laat zich ook verleiden tot een enorme Napolitana (*). Nadat we ons tegoed hebben gedaan aan alle suikers, huppelen we bijna verder en komen daardoor vroeg aan bij onze bestemming van vandaag. De albergue in Ventosa heeft een heerlijke tuin en oogt gloednieuw. We zijn zelfs de enige gasten vandaag, dus dat belooft een rustige nacht te worden.
(*) Mijn favoriete chocoladebroodje. In Galicia is dit broodje bijna tweemaal zo groot als in de andere regio’s.
Santiago - Ventosa, 12 km
