Op het moment dat ik de bus uit stap en het centrum van Santiago in loop, voel ik de spanning van me af glijden. Mijn hostel bevindt zich om de hoek van de bushalte, maar ik besluit om eerst een ommetje te maken door de kleine straatjes van oud-Santiago.

Het is al na middernacht, maar er zijn nog behoorlijk wat mensen op straat. Er zitten kleine groepjes pelgrims te praten op trappen en pleinen. Vanuit één van de vele bars waar ik langs loop klinkt luidkeels gelach. Wanneer ik aankom op het plein bij de kathedraal zie ik dat de hele omgeving sprookjesachtig wordt verlicht door het schijnsel van de volle maan. Ik ga midden op het plein zitten en voel de sfeer. Aangenaam en vertrouwd.
Er komt een groepje pelgrims het plein opgelopen. Ze lijken een beetje gedesoriënteerd. De mannen en vrouwen omarmen elkaar zonder iets te zeggen. Ik zie dat het bij hen even duurt voordat ze werkelijk aankomen en alle emotie gaat stromen. Herkenbaar.
Ik bekijk het schouwspel en voel me gelukkig. Wat is het leuk om hier weer te zijn!