Ik hou van een “late” start op de camino. 

Voor mij betekent laat, dat ik rond half 9 de deur van de albergue achter me sluit. En daarmee ben ik meestal één van de laatsten.

Ik neem graag alle tijd om rustig op te staan en mijn ochtendritueel te doen. Ik heb een systeem bedacht voor het inpakken van mijn rugzak, zodat ik geen spoor van spullen achterlaat op de camino. Ik doe dagelijks een korte yogaoefening om mijn lichaam voor te bereiden op de dag en daarna ga ik op zoek naar een stevig ontbijt. 

Overigens is het krijgen van een ontbijt vaak een behoorlijke uitdaging. Niet elke albergue heeft een keuken om een ontbijt te maken en in sommige dorpen zijn alle bars en panaderías gesloten op de vroege ochtend. 

Soms zit er niets anders op dan te lopen naar een volgend dorp, in de hoop daar te kunnen eten.

Vandaag word ik volgens de huisregels van de albergue vriendelijk verzocbt om vóór 8:00 uur te vertrekken.

Het is nog donker wanneer ik buiten sta. 

Alles in mij moet nog wakker en warm worden.

De herfst heeft inmiddels zijn intrede gedaan en de ochtenden zijn erg koud op de hoogvlakte. 

Maar ondanks de kou, belooft het weer een prachtige dag te worden. Ik geniet van de opkomende zon en ben alleen nog maar bezig met de eenvoud van nu.

Lopen, eten, slapen.