Sommige dagen lijkt alles vanzelf te gaan en is er alleen maar het grote genieten.
Sommige dagen zijn een worsteling. Vandaag loop ik fluitend over het pad.
Het weer is omgeslagen. Het is ijskoud en het heeft gevroren, maar de lucht is helderblauw en de zon schijnt.
Tijdens het lopen denk ik aan mijn ervaringen van de afgelopen weken en de verhalen die ik heb gedeeld.
Ik denk aan de lieve woorden en steunbetuigingen van bekenden en onbekenden. Ik merk dat sommigen in gedachten zelfs met mij meelopen. Maar ik besef ook dat het delen van mijn emotie veel teweegbrengt.
Bij diegenen die ooit zelf de camino liepen, breng ik herinneringen naar boven. Bij anderen soms bezorgdheid.
Het lopen is soms zwaar en de paden lijken wel eens eindeloos. Gelukkig zijn er ook momenten zoals vandaag, dat het lopen bijna vanzelf gaat. En net als in het dagelijkse leven, heb ik mooie dagen en moeilijke dagen. Alles mag er zijn.
Ik ben aan mijn camino begonnen om te ervaren, te leren en te ontdekken. En elke ervaring is de moeite waard. Ondanks alle moeilijke momenten voel ik me uitermate gelukkig en meer mezelf dan ooit!
Ik ben mijn verhalen niet gaan delen met een specifiek doel. Vóór de camino stond mijn creativiteit op een laag pitje. Vanaf het moment dat ik besloot om de camino te gaan lopen, ging mijn levensenergie vrijer stromen en ook mijn creativiteit werd aangewakkerd.
Ik hou van schrijven en ben weer gaan schrijven. Ik vind het belangrijk om te schrijven vanuit mijn hart en met gevoel. Ik zou het dan ook ongeloofwaardig vinden om verhalen over de camino te schrijven zónder emotie.
Het leven op de camino is niet alleen maar leuk en gezellig. De camino gaat over zoveel meer dan het afleggen van kilometers. Het gaat over de ontdekking van spiritualiteit, de ontmoeting en verbinding met anderen.
Het gaat over saamhorigheid en compassie. Over het verkrijgen van inzicht.
De camino gaat over mij en mijn pad.
Dagelijks krijg ik vele levenslessen die nog lang na de camino zullen doorwerken. En s’avonds wanneer ik in de albergue ben en mijn dagelijkse rituelen heb afgerond, rol ik mijzelf op in mijn slaapzak en dan begint het creatieve proces. Ik geniet van het schrijven, en het schrijven helpt mij om alle ervaringen te verwerken en te laten indalen.
- Dag 39: Alto de Poio – Samos, 26 km
