De afgelopen wintermaanden waren in mijn beleving donkerder en kouder dan ooit. Omdat mijn relatie volledig was vastgelopen en wij elkaar niet meer konden vinden, verliet ik mijn thuis om tijdelijk te gaan wonen op een sfeervol ingerichte zolder van een boerderij, middenin het bos. Ook al was de locatie precies zoals het had moeten zijn, het voelde donker en stil.
Hoewel ik erg van stilte hou, ervaarde ik voor het eerst de ware aard van eenzaamheid. Stilte kan keihard klinken.

Op momenten voelde ik me volledig ontwricht door het verlies van mijn fundament. En daardoor werd ik gedwongen om letterlijk naar binnen te keren. Ik wist dat ik er sterker en wijzer uit zou komen.

Wanneer ik het even niet meer zag, trok ik mijn wandelschoenen aan. Want als ik één les heb meegenomen vanuit mijn voorgaande camino’s, dan is het wel dat je gewoon moet blijven lopen. En dat deed ik. Vaak alleen, soms urenlang. Tijdens de donkerste periode wilde ik mezelf een lichtpuntje geven en vertelde mijn omgeving dat ik een wandeltocht ging plannen. Ik zou weer teruggaan naar de camino. Mijn bestie Saskia besloot al snel dat ze me wilde vergezellen. Ze wilde het caminoleven ervaren en zien waar het pad eindigt in zee.

Ook al hadden we nog geen vastomlijnde plannen, mijn hart vertelde me dat deze camino naar Muxia moest gaan.

Langzaam maakte het donker plaats voor meer licht. De lente brak aan en ook mijn leven klaarde weer op. Ik maakte nog steeds wandeltochten om mezelf staande te houden en steeds vaker wandelde mijn Leon weer met me mee. Al wandelend vonden we de verbinding terug, met elkaar en met onszelf. Alles zou goed komen.

Toen ik mijn rugzak vandaag inpakte vroeg ik mezelf af wat mijn thema van deze camino zou zijn. Een paar uur later kreeg ik al mijn antwoord toen ik een bericht las waarin werd beschreven hoe de weg naar Finisterre wordt gezien als een afronding, terwijl de weg naar Muxia een nieuw begin markeert.

Deze camino loop ik samen met mijn jeugdvriendin Saskia. Voor haar is de weg naar Muxía het einde van een zware periode in haar leven. Voor mij vormt het laatste stukje camino dat voor me ligt, het begin van iets nieuws.