Voordat ik in alle vroegte thuis weg rijd, check ik nog een keer mijn rugzak. Het is alweer een aantal weken geleden dat ik een meerdaagse wandeling liep. En dit keer neem ik een tent mee. Min of meer noodgedwongen, omdat alle B&B’s, hotels en trekkershutten langs het Pieterpad vol zitten dit weekend. Omdat ik nog geen lichtgewicht trekkerstent heb, rij ik eerst langs de camping in Hellendoorn om mijn tent te droppen. Daarna ga ik door naar mijn startpunt, station Ommen.

Bij natuurcamping Eelerberg word ik bijzonder vriendelijk ontvangen. Mijn tent wordt netjes in een hoekje van de receptie opgeslagen en ik kan alvast genieten van mijn eerste cappuccino.

Het is heerlijk wandelweer en vol goede zin ga ik op weg. Het is licht bewolkt en het waait een beetje. Zodra de stad Ommen achter me ligt, wandel ik de natuur in via lange lanen, door een heidegebied en al snel “beklim” ik de eerste heuvel van vandaag, de Besthmenerberg. Op de top vind ik een uitzichttoren waar een groepje jongens van een scoutingclub rondhangt. De jongens vertellen dat ze de nacht hebben doorgebracht in een zelfgemaakte tent. Ik leg uit dat ik vannacht ook in een tent overnacht en alleen op pad ben. Ze kijken me raar aan; “wat ongezellig”. Ik loop vrolijk verder.

Ik volg een mooi bospad en daal af naar het riviertje de Regge. Als ik al een behoorlijk eind op weg ben en voor mijn gevoel te lang slinger langs de Regge, pak ik mijn telefoon er maar eens bij. Ik ontdek dat ik de verkeerde roodwitte markeringen aan het volgen ben. Ik loop niet langer op het Pieterpad, maar ben ergens het Havenzatenpad op gegaan en ben nu een behoorlijk eind uit de route.
Ik keer om en volg dan maar een saai stuk fietspad richting de Lemelerberg. Niet veel later valt mijn oog op een vrolijk bordje dat wijst op een idyllische theetuin. Ik loop de tuin in en nestel mezelf op een fijn plekje. Ik bedenk dat het helemaal niet zo erg was om verkeerd te lopen. Ik luister naar de vogels om mij heen en geniet van de grappige wollige schapen in de weide naast mij. Mijn omweg bracht me naar deze fijne rustplek.

Zodra ik weer op pad ga, begint het ineens hard te regenen. Ik stap stevig door, maar wordt al snel behoorlijk nat. Aan de voet van de Lemelerberg kan ik schuilen in een Boscafé. Ik neem het er maar gewoon van en trakteer mezelf op een cappuccino, dit keer mét een warme appelpunt.

Wanneer het opklaart, wandel ik de Lemelerberg op. De matige wind is inmiddels verandert in een heuse storm. Ik worstel mezelf de heuvel op en probeer ondertussen te genieten van de mooie omgeving. Heide, bospaden en mooie uitzichten, ondanks de harde wind. Op het hoogste punt waaien mijn wandelstokken alle kanten op. Ik begin me een beetje te irriteren en daardoor mis ik wederom een roodwit paaltje. Maar dat ontdek ik pas wanneer ik de Lemelerberg al ben afgedaald. Er zit niets anders op, ik moet terug en nóg een keer de berg op. Mijn knie sputtert tegen en voor mijn gevoel duurt het eindeloos lang voordat ik op de juiste route ben.

Net buiten Lemele ontdek ik weer een leuke theetuin. Ik heb me voorgenomen om open te staan voor alles wat ik onderweg tegen kom – want dat zijn de leukste ervaringen – dus ik loop de tuin in en schenk mezelf een kop thee in. In de tuin raak ik aan de praat met twee andere Pieterpad wandelaars. Een vrouw en haar 80-jarige vader lopen samen deze etappe. De vrouw vertelt dat zij al bijna haar hele leven wandelt en vaak heeft gecampeerd op bijzondere locaties in de wereld. We drinken gezamenlijk een kop thee en we delen verhalen.

Aan het einde van de middag laat ik de theetuin achter me en voel ik me weer helemaal opgeladen. Ik heb nog maar een paar kilometer te gaan over een zanderig pad langs de bosrand. In volle tegenwind, dat wel.

Ommen - Hellendoorn, 21 km
Natuurcamping Eelerberg